ഗിസയിലെ പിരമിഡുകൾ: കെട്ടുകഥകളും യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും ഒരു ഫോറൻസിക് അന്വേഷണം

ഗിസയിലെ പിരമിഡുകൾ... ആകാശത്തേക്ക് തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന ആ ഭീമാകാരമായ രൂപങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ നമ്മുടെയെല്ലാം മനസ്സിൽ ഒരു നൂറ് ചോദ്യങ്ങൾ വരും, അല്ലേ? ആരാണിത് പണിതത്? എന്തിന് പണിതു? അതിലുപരി, ഇതെങ്ങനെ പണിതു?

നമ്മുടെയെല്ലാം സ്കൂൾ പുസ്തകങ്ങളിൽ പഠിച്ച ഒരു ഉത്തരമുണ്ട്. ഏകദേശം നാലായിരത്തി അഞ്ഞൂറ് വർഷം മുൻപ്, ഈജിപ്തിലെ ഓൾഡ് കിങ്ഡം എന്നറിയപ്പെടുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ, ഖുഫു, ഖഫ്രെ, മെൻകൗറെ തുടങ്ങിയ ഫറവോമാരാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചതെന്ന്. നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഈജിപ്തോളജിസ്റ്റുകളും ചരിത്രകാരന്മാരും പുരാവസ്തു ഗവേഷകരുമെല്ലാം ഒരുപാട് തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്ന കാര്യമാണിത്. ഇതൊരു വെറും വിശ്വാസമല്ല, ഒരുപാട് ഗവേഷണങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.

പക്ഷേ... കഥ ഇവിടെ തീരുന്നില്ല.

കുറച്ച് കാലങ്ങളായി, മറ്റൊരു വാദം വളരെ ശക്തമായി മുന്നോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. ഇന്റർനെറ്റിലും പുസ്തകങ്ങളിലുമൊക്കെയായി ആളുകൾക്കിടയിൽ വലിയ ചർച്ചയാവുന്ന ഒരു വാദം. അവർ പറയുന്നത്, "ഇതൊന്നും വെങ്കലയുഗത്തിലെ ഈജിപ്തുകാരെക്കൊണ്ട് സാധിക്കുന്ന പണിയല്ല. ആ കാലത്തെ പണിയായുധങ്ങൾ വെച്ച് ഇത്രയും കടുപ്പമേറിയ ഗ്രാനൈറ്റ് കല്ലുകൾ ഇത്ര കൃത്യതയോടെ മുറിച്ചെടുക്കാനും, ഇത്ര ഭീമാകാരമായ ഒരു നിർമ്മിതി പൂർത്തിയാക്കാനും കഴിയില്ല!" എന്നാണ്.

അവരുടെ തിയറി ഇതാണ്: ഈജിപ്തുകാർ ഇതിന്റെ യഥാർത്ഥ നിർമ്മാതാക്കളല്ല. അവർക്ക് മുൻപ്, പതിനായിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, നമ്മൾ കേട്ടിട്ടുപോലുമില്ലാത്ത, അതിവികസിതമായ സാങ്കേതികവിദ്യ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന ഒരു 'ലോസ്റ്റ് സിവിലൈസേഷൻ'... ഒരുപക്ഷേ ഒരു പ്രളയത്തിൽ നശിച്ചുപോയ ഒരു സംസ്കാരം... അവർ പണിതുവെച്ചതിന്റെ ബാക്കിപ്പു പണിയുകയോ അല്ലെങ്കിൽ അതൊന്ന് 'പുതുക്കിപ്പണിയുകയോ' മാത്രമാണ് ഈജിപ്തുകാർ ചെയ്തത്!

കേൾക്കുമ്പോൾ എന്തൊരു ത്രില്ലിംഗ് ആയ കഥയാണല്ലേ? ഒരുപക്ഷേ ശരിയായിരിക്കാമോ?

അപ്പൊ, നമ്മൾ ഇന്ന് ഒരു ഡിറ്റക്ടീവ് പണിക്ക് ഇറങ്ങാൻ പോവുകയാണ്. ഈ പുതിയ വാദങ്ങളെ വെറും കെട്ടുകഥകളാണെന്ന് പറഞ്ഞ് തള്ളിക്കളയാതെ, അതിന്റെ ഓരോ പോയിന്റും നമുക്കൊന്ന് കീറിമുറിച്ച് പരിശോധിക്കാം. സയൻസിന്റെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും എല്ലാ കണ്ണുകളിലൂടെയും നമുക്ക് ഗിസയുടെ രഹസ്യങ്ങളിലേക്ക് ഊളിയിടാം. ഇതൊരു വെറും ചർച്ചയല്ല, ഒരു ഫോറൻസിക് ഓഡിറ്റ് ആണ്.

നമ്മൾ നാല് പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം തേടും:

1. പണിയുടെ കണക്കുപുസ്തകം: പിരമിഡ് പണിയെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് കിട്ടിയ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവായ 'മെററുടെ ഡയറി' യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്താണ് പറയുന്നത്?
2. കല്ല് കൊത്തിയ കഥ: ചെമ്പ് കൊണ്ടാണോ അവർ ഗ്രാനൈറ്റ് മുറിച്ചത്? അതൊരു നടക്കാത്ത കാര്യമാണോ?
3. മെഷീനിന്റെ അടയാളങ്ങൾ: ചില കല്ലുകളിൽ കാണുന്ന പാടുകൾ ശരിക്കും അഡ്വാൻസ്ഡ് മെഷീനുകൾ കൊണ്ടുണ്ടായതാണോ?
4. സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ പ്രായം: സ്ഫിങ്ക്സിന് പിരമിഡിനേക്കാൾ പതിനായിരം വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന വാദത്തിൽ വല്ല കഴമ്പുമുണ്ടോ?

അപ്പൊ നമുക്ക് തുടങ്ങാം... ഗിസയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്കൊരു യാത്ര.

1. കണക്കുപുസ്തകത്തിലെ കള്ളക്കളികൾ: മെററുടെ ഡയറിയും ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശക്തിയും

2013-ൽ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി. ഈജിപ്തിലെ ചെങ്കടലിന്റെ തീരത്ത്, ഒരു പഴയ തുറമുഖം ഖനനം ചെയ്യുകയായിരുന്ന ഒരു ഫ്രഞ്ച് ടീമിന് കുറച്ച് പഴയ പേപ്പറുകൾ കിട്ടി. പാപ്പിറസ് ചുരുളുകൾ! ലോകത്ത് അന്നുവരെ കണ്ടുപിടിച്ചതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും പഴയ പാപ്പിറസ്. അതൊരു സാധാരണ രേഖയായിരുന്നില്ല, അതൊരു ഡയറിയായിരുന്നു! 'മെറർ' എന്ന് പേരുള്ള ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ ഡയറി.

ഡയറിയിൽ എന്തായിരുന്നു?

മെറർ ഒരു ടീമിന്റെ സൂപ്പർവൈസറായിരുന്നു. ഏകദേശം 200 പേരടങ്ങുന്ന ഒരു വർക്കിംഗ് ഗ്യാങ്. ഖുഫു ഫറവോയുടെ ഭരണത്തിന്റെ 27-ആം വർഷം നടക്കുന്ന ചില കാര്യങ്ങളാണ് ആ ഡയറിയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്നത്. അവരുടെ പ്രധാന പണി, നൈൽ നദിയുടെ കിഴക്കേ കരയിലുള്ള 'തുറ' എന്ന സ്ഥലത്തെ ക്വാറിയിൽ നിന്ന് നല്ല വെളുത്ത ചുണ്ണാമ്പുകല്ലുകൾ വെട്ടിയെടുത്ത് ബോട്ടിൽ കയറ്റി ഗിസയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകലായിരുന്നു.

ഡയറിയിൽ വളരെ വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ട്, ഈ കല്ലുകൾ കൊണ്ടുപോകുന്നത് 'അഖെത്-ഖുഫു' എന്ന സ്ഥലത്തേക്കാണെന്ന്. എന്താണ് ഈ അഖെത്-ഖുഫു? "ഖുഫുവിന്റെ ചക്രവാളം" എന്നർത്ഥം വരുന്ന ആ പേര്, ഗ്രേറ്റ് പിരമിഡിന്റെ പുരാതന കാലത്തെ ഔദ്യോഗിക നാമമായിരുന്നു! പോരാത്തതിന്, ഈ മുഴുവൻ പ്രൊജക്റ്റിന്റെയും മേൽനോട്ടക്കാരനായ ഒരാളുടെ പേരും അതിലുണ്ട് - അൻഖാഫ്, ഖുഫുവിന്റെ അർദ്ധസഹോദരനും പ്രധാനമന്ത്രിയുമായ വ്യക്തി!

ഇതിലും വലിയൊരു തെളിവ് കിട്ടാനുണ്ടോ? പിരമിഡ് പണി നടക്കുന്ന സമയത്ത്, അതിൽ നേരിട്ട് പങ്കെടുത്ത ഒരാൾ എഴുതിയ ഡയറി!

ഇവിടെയാണ് കഥയിലെ ട്വിസ്റ്റ് വരുന്നത്!

പുതിയ തിയറിക്കാർ ഈ ഡയറിയെ തള്ളിക്കളയുന്നില്ല, പക്ഷേ അവർ അതിനെ സമർത്ഥമായി വളച്ചൊടിക്കും. അവർ പറയുന്ന പോയിന്റ് ഇതാണ്: "ആ ഡയറിയിൽ ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് (Limestone) കൊണ്ടുപോയ കാര്യം മാത്രമേ പറയുന്നുള്ളൂ. പിരമിഡിന്റെ ഉള്ളിലെ ഭീമാകാരമായ ഗ്രാനൈറ്റ് കല്ലുകൾ ദൂരെ അസ്വാനിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരക്ഷരം മിണ്ടുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട്, ഖുഫുവിന്റെ പണി വെറും പുറംമോടി പിടിപ്പിക്കലായിരുന്നു. അവർ പഴയ ഒരു ഗ്രാനൈറ്റ് പിരമിഡിനെ പുതിയ ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് വെച്ച് 'പുതുക്കിപ്പണിയുകയായിരുന്നു'!"

കേൾക്കുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം നമ്മളൊന്ന് ആലോചിച്ചുപോകും. ശരിയാണല്ലോ, എന്തുകൊണ്ട് ഗ്രാനൈറ്റിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞില്ല?

പക്ഷേ, ആ വാദം പുട്ടുപോലെ പൊളിച്ചടുക്കാം.

ഒന്നാമത്തെ കാര്യം: മെററുടെ ഡയറി എന്നത് ആ വലിയ പ്രൊജക്റ്റിലെ ഒരു ചെറിയ ഭാഗം മാത്രമാണ്. ഒരു പ്രത്യേക ടീമിന്റെ കുറച്ച് മാസത്തെ മാത്രം കണക്ക്. ആ ടീമിന്റെ ഡ്യൂട്ടി ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് കൊണ്ടുവരലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് വേറെ ആരും ഗ്രാനൈറ്റ് കൊണ്ടുവന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നതിൽ എന്ത് ലോജിക്കാണുള്ളത്? ഇതൊരുമാതിരി... ഒരു ബിൽഡിംഗ് പണിയെടുക്കുന്ന മേസ്തിരിയുടെ ഡയറിയിൽ വയറിംഗിന്റെ കാര്യം എഴുതിയിട്ടില്ല, അതുകൊണ്ട് ആ ബിൽഡിംഗിൽ കറന്റില്ല എന്ന് പറയുന്ന പോലെയായില്ലേ? ഈജിപ്ഷ്യൻ ഭരണകൂടം ജോലികൾ പല ടീമുകൾക്കായി വിഭജിച്ച് കൊടുത്തിരുന്നു. ഗ്രാനൈറ്റ് കൊണ്ടുവരാൻ വേറെ സ്പെഷ്യൽ ടീമും ബോട്ടുകളും ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം.

രണ്ടാമത്തെ, ഏറ്റവും വലിയ പോയിന്റ്: ആ ഡയറിയിൽ പറയുന്ന ബോട്ടുകൾക്ക് 80 ടൺ വരെ ഭാരം കൊണ്ടുപോകാൻ ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു! ഒന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്കൂ... 80 ടൺ! ഗ്രേറ്റ് പിരമിഡിനുള്ളിലെ ഏറ്റവും ഭാരമേറിയ ഗ്രാനൈറ്റ് ബീമുകളുടെ ഭാരം 50 മുതൽ 80 ടൺ വരെയാണ്.

അതായത്, 80 ടൺ ഭാരം താങ്ങാൻ പറ്റുന്ന ബോട്ടും, ആ ബോട്ടിന് വരാൻ പാകത്തിനുള്ള കനാലും തുറമുഖവും അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ആ ബോട്ടിൽ ഗ്രാനൈറ്റ് കേറ്റിയാലും ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് കേറ്റിയാലും ബോട്ടിന് ഒരുപോലെയല്ലേ? ഭാരമാണ് വിഷയം, കല്ലിന്റെ പേരല്ല. അപ്പൊ, ഗ്രാനൈറ്റ് കൊണ്ടുവരാനുള്ള എല്ലാവിധ സംവിധാനവും അവരുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ആ ഡയറി തന്നെ പറയാതെ പറയുന്നുണ്ട്!

ഇനി 'പുതുക്കിപ്പണിയൽ' എന്ന വാദം:

അവർ പറയുന്നു, ഖുഫു ഒരു പഴയ പിരമിഡ് 'പുതുക്കിപ്പണിയുക' ആയിരുന്നു എന്ന്. പക്ഷേ മെററുടെ ഡയറി തന്നെ ആ വാദത്തെ തകർക്കുന്നുണ്ട്. ഡയറിയിൽ പറയുന്നത് ഗിസയുടെ അടുത്ത് ഒരു പുതിയ തുറമുഖവും കനാലുകളും ഉണ്ടാക്കിയെന്നാണ്. പുരാവസ്തു ഗവേഷകർക്ക് അതിന്റെയെല്ലാം അവശിഷ്ടങ്ങൾ അവിടെനിന്ന് കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ട്.

ഇനി നിങ്ങൾ തന്നെ പറയൂ... പതിനായിരം വർഷം പഴക്കമുള്ള ഒരു കെട്ടിടം അവിടെയുണ്ടെങ്കിൽ, അതിന്റെ പഴയ തുറമുഖം എവിടെപ്പോയി? അത്രയും കാലം കൊണ്ട് നൈൽ നദി അതിന്റെ വഴിയേ മാറി ഒഴുകി, മണ്ണടിഞ്ഞ് അതെല്ലാം എന്നേ നശിച്ചുപോയിട്ടുണ്ടാകും. അപ്പോൾ, ഖുഫുവിന്റെ ആൾക്കാർ ആദ്യം മുതൽ ഒരു പുതിയ തുറമുഖം പണിതു. വെറുമൊരു പെയിന്റടിക്കാൻ വേണ്ടി ആരെങ്കിലും കോടിക്കണക്കിന് രൂപ മുടക്കി ഒരു പുതിയ റോഡ് വെട്ടുമോ? ഇല്ല. ഒരു പുതിയ നിർമ്മാണം നടക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ അങ്ങനെയൊരു അടിസ്ഥാന സൗകര്യം ഒരുക്കൂ. ആ തുറമുഖത്തിന്റെ നിർമ്മാണം തന്നെ പിരമിഡ് നിർമ്മാണത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു.

അവസാനമായി ഒരു കാര്യം കൂടി, പിരമിഡിന്റെ പുറത്ത് മാത്രമല്ല, ഉള്ളിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഇടനാഴികളിലും ഈ തുറയിൽ നിന്നുള്ള വെളുത്ത ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു പഴയ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ, അതിന്റെ പ്രധാന ഭാഗങ്ങളൊക്കെ പൊളിച്ചുമാറ്റാതെ എങ്ങനെ പുതിയ കല്ലുകൾ തിരുകിക്കയറ്റാൻ പറ്റും? അത് നടക്കുന്ന കാര്യമല്ല.

അതുകൊണ്ട്, മെററുടെ ഡയറി ഒരു സൈഡിലേക്കും വിരൽ ചൂണ്ടുന്നില്ല, നേരെ ഖുഫുവിന്റെ നേർക്കാണ് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്. അത് 'പുതുക്കിപ്പണിയലിന്റെ' അല്ല, 'പണിതതിന്റെ' തന്നെ കണക്കുപുസ്തകമാണ്.

2. ചെമ്പും കല്ലും പിന്നെ കുറച്ച് മണലും: പണിയായുധങ്ങളുടെ രഹസ്യം

ഇനി നമുക്ക് അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ വാദത്തിലേക്ക് വരാം. കേൾക്കുമ്പോൾ ആർക്കും ശരിയാണെന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു പോയിന്റ്: "ചെമ്പിന് കാഠിന്യം വളരെ കുറവാണ്, ഗ്രാനൈറ്റിനാണെങ്കിൽ ഭയങ്കര കാഠിന്യവും. മൃദുവായ ചെമ്പ് കൊണ്ട് കഠിനമായ ഗ്രാനൈറ്റ് എങ്ങനെ മുറിക്കും? ചെമ്പിന്റെ വാൾ ഗ്രാനൈറ്റിൽ തട്ടിയാൽ വളഞ്ഞുപോകുകയേയുള്ളൂ!"

സിംപിൾ ലോജിക്. പക്ഷേ, ഈ ലോജിക്കിൽ ഒരു ചെറിയ പ്രശ്നമുണ്ട്. അവർ ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട സാധനം മറന്നുപോയി.

എന്താണ് ത്രീ-ബോഡി അബ്രേഷൻ?

ഇതൊരു ടു-ബോഡി പ്രശ്നമല്ല, അതായത് കല്ലും ചെമ്പും തമ്മിലുള്ള നേരിട്ടുള്ള ഒരു പോരാട്ടമല്ല ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. ഇതൊരു ത്രീ-ബോഡി പ്രശ്നമാണ്. മൂന്നാമതൊരാൾ കൂടി ഈ കളിയിലുണ്ട്. ആരാണെന്നോ? മണൽ!

ഈജിപ്തിലെ മണലിൽ ക്വാർട്സ് (Quartz) എന്ന് പേരുള്ള ധാതു ധാരാളമുണ്ട്. ക്വാർട്സിന്റെ കാഠിന്യം 7 ആണ് (Mohs scale-ൽ). ഗ്രാനൈറ്റിലുള്ള പ്രധാന ധാതുക്കളുടെ കാഠിന്യവും ഏകദേശം 6-7 ഒക്കെത്തന്നെ വരും. അതായത്, മണലിന് ഗ്രാനൈറ്റിനെ മുറിക്കാനുള്ള ശക്തിയുണ്ട്!

അപ്പൊ ഈജിപ്തുകാർ ചെയ്ത പണി ഇതാണ്:

അവർ ചെമ്പുകൊണ്ടുള്ള ഒരു വാളോ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കുഴൽ രൂപത്തിലുള്ള ഡ്രില്ലോ എടുത്ത് ഗ്രാനൈറ്റിന് മുകളിൽ വെക്കും. എന്നിട്ട് അതിന്റെ ഇടയിലേക്ക് വെള്ളവും മണലും ചേർന്ന ഒരു മിശ്രിതം തുടർച്ചയായി ഒഴിച്ചുകൊടുക്കും. എന്നിട്ട് ആ വാള് മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും വലിച്ച് ഉരയ്ക്കുമ്പോൾ, ഈ മണൽത്തരികൾ ചെമ്പിന്റെ വാളിനും ഗ്രാനൈറ്റിനും ഇടയിൽ പെട്ട് ഒരു ബ്ലേഡ് പോലെ പ്രവർത്തിക്കും. ഈ മണലാണ് ശരിക്കും ഗ്രാനൈറ്റിനെ അറിഞ്ഞ് മുറിക്കുന്നത്! ചെമ്പിന്റെ വാൾ ഇവിടെ ഒരു ഹാൻഡിൽ പോലെ, മണലിനെ അവിടെ പിടിച്ചുനിർത്തി ഉരയ്ക്കാനുള്ള ഒരു ഉപകരണം മാത്രം.

ഈ പ്രോസസ്സിൽ ചെമ്പിന്റെ വാളിന് നല്ലപോലെ തേയ്മാനം സംഭവിക്കും, അത് സത്യമാണ്. പക്ഷേ അതൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. ചെമ്പ് അവർക്ക് വീണ്ടും ഉരുക്കി പുതിയ ആയുധങ്ങളുണ്ടാക്കാൻ അറിയാമായിരുന്നു. അപ്പോൾ, ചെമ്പ് കൊണ്ട് ഗ്രാനൈറ്റ് മുറിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന വാദം ഇവിടെ അടിതെറ്റി വീഴുന്നു. ചെമ്പല്ല, മണലാണ് യഥാർത്ഥ ഹീറോ!

"ഇത് ഭയങ്കര സ്ലോ അല്ലേ?" എന്ന ചോദ്യം

അടുത്ത വാദം ഇതാണ്: "ശരി, സമ്മതിച്ചു. പക്ഷേ ഈ രീതിയിൽ ഒരു കഷ്ണം കല്ല് മുറിക്കാൻ തന്നെ മാസങ്ങളെടുക്കും. അങ്ങനെയെങ്കിൽ 20 വർഷം കൊണ്ട് ലക്ഷക്കണക്കിന് കല്ലുകൾ മുറിച്ച് ഒരു പിരമിഡ് എങ്ങനെ തീർക്കും? നടക്കുന്ന കാര്യമല്ല!"

ഈ ചോദ്യത്തിലും ഒരു കുഴപ്പമുണ്ട്. നമ്മൾ ഇന്നത്തെ കാലത്തെ ഫാക്ടറിയിലെ ചിന്താഗതി വെച്ചാണ് അക്കാലത്തെ വിലയിരുത്തുന്നത്.

ഒന്ന് ചിന്തിച്ചുനോക്കൂ: ഒരു പണി ചെയ്യാൻ ഒരാൾക്ക് 10 ദിവസം വേണമെന്നിരിക്കട്ടെ. അതേപോലത്തെ 100 പേരെ ഒരേ സമയം അതേ പണിക്ക് വെച്ചാലോ? 100 പണികൾ 10 ദിവസം കൊണ്ട് തീരും. അതായത് ഒരു ദിവസം 10 പണി തീരും! ഇതാണ് പാരലലൈസേഷൻ (Parallelization) എന്ന ആശയം.

ഗിസയിലെ വർക്കേഴ്സ് വില്ലേജിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ തെളിവുകൾ പറയുന്നത്, ആയിരക്കണക്കിന് തൊഴിലാളികൾ അവിടെ ഷിഫ്റ്റ് അടിസ്ഥാനത്തിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്നു എന്നാണ്. അവർക്കെല്ലാമുള്ള ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കാൻ വലിയ ബേക്കറികളും താമസിക്കാൻ സൗകര്യങ്ങളുമെല്ലാം അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അതായത്, ഒരു ടീം ഒരു കല്ല് മുറിക്കുമ്പോൾ, അതേ സമയം വേറെ ആയിരക്കണക്കിന് ടീമുകൾ മറ്റ് ആയിരക്കണക്കിന് കല്ലുകൾ മുറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോൾ 'സ്ലോ' എന്നത് ഒരു വിഷയമേയല്ല.

മാത്രമല്ല, അന്ന് സമയം ഇന്നത്തെപ്പോലെ 'പണം' ആയിരുന്നില്ല. ഫറവോയുടെ ആജ്ഞ അനുസരിച്ച് ജോലി ചെയ്യുന്ന ആളുകൾക്ക് സമയമായിരുന്നില്ല പ്രധാനം, കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണവും താമസവും കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു sarcophagus (ശവപ്പെട്ടി) ഉണ്ടാക്കാൻ ഒരു വർഷമെടുത്താലും അവർക്കത് പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല, കാരണം രാജ്യത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പ് തന്നെ അത്തരം നിർമ്മിതികളെ ആശ്രയിച്ചായിരുന്നു.

മണൽ തരംതിരിക്കാനുള്ള ടെക്നോളജി?

ഇതിനിടയ്ക്ക് വേറൊരു ചോദ്യം വരും: "ഈ മണൽ വെറുതെ വാരിയിട്ടാൽ പോരല്ലോ, ഒരു പ്രത്യേക വലുപ്പത്തിലുള്ള മണൽത്തരികൾ വേണ്ടേ? അതിന് വലിയ മെഷീനുകൾ വേണ്ടിവരില്ലേ?"

വേണ്ട. അതിന് വളരെ സിംപിളായ ഒരു സാധനം മതി - ഒരു അരിപ്പ!

അരിപ്പ പുരാതന ഈജിപ്തുകാർക്ക് ഒരു പുത്തരിയല്ലായിരുന്നു. ധാന്യം പാറ്റാനും, മാവ് അരിക്കാനും, ബിയർ ഉണ്ടാക്കാനുമൊക്കെ അവർ സ്ഥിരമായി അരിപ്പകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. പിരമിഡിന്റെ കല്ലുകൾക്കിടയിൽ അവർ ഉപയോഗിച്ച കുമ്മായം (mortar) പരിശോധിച്ചപ്പോൾ, അതിൽ തരംതിരിച്ച മണലാണ് ഉപയോഗിച്ചതെന്ന് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതായത്, കുമ്മായത്തിന് വേണ്ടി മണൽ അരിക്കാൻ അറിയാമായിരുന്ന അവർക്ക്, കല്ല് മുറിക്കാനും അതേ ടെക്നോളജി ഉപയോഗിക്കാമായിരുന്നില്ലേ? തീർച്ചയായും!

അപ്പോൾ, പണിയായുധങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും ഒരു അജ്ഞാത സംസ്കാരത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല. നമ്മുടെ മുൻഗാമികളുടെ ബുദ്ധിയും കഠിനാധ്വാനവും മാത്രം മതിയായിരുന്നു.

3. മെഷീൻ ചെയ്ത അടയാളങ്ങളോ, അതോ കൈപ്പാടുകളോ?

ഇനി നമുക്ക് കുറച്ച് തെളിവുകൾ നേരിട്ട് പരിശോധിക്കാം. പുതിയ തിയറിക്കാർ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന ചില കല്ലുകളും അതിലെ അടയാളങ്ങളും കണ്ടാൽ നമ്മൾ ഒരു നിമിഷം അമ്പരന്നുപോകും. ഇത് കൈകൊണ്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല, ഉറപ്പായും എന്തോ മെഷീൻ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് തോന്നിപ്പോകും. അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ടെണ്ണമാണ് 'പെട്രി കോർ 7'-ഉം, പണിതീരാത്ത ഒരു ശവപ്പെട്ടിയും.

കേസ് നമ്പർ 1: പെട്രി കോർ 7 എന്ന ദുരൂഹമായ കൽത്തുണ്ട്

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, ഫ്ലിൻഡേഴ്സ് പെട്രി എന്ന പുരാവസ്തു ഗവേഷകന് കിട്ടിയ ഒരു ഗ്രാനൈറ്റ് കൽത്തുണ്ടാണിത്. ഒരു ഡ്രിൽ ഉപയോഗിച്ച് തുരന്നെടുത്തതിന്റെ ബാക്കി വന്ന ഒരു കഷ്ണം. അതിന്റെ പ്രത്യേകത, അതിലൊരു സ്ക്രൂവിൽ കാണുന്ന പോലത്തെ കൃത്യമായ ഒരു വരയുണ്ട്... ഒരു സ്പൈറൽ മാർക്ക്!

വാദക്കാർ പറയുന്നത് ഇതാണ്: "ഇതൊരു സാധാരണ ഡ്രില്ലിന്റെ പാടല്ല. കൈകൊണ്ട് പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്ന ഡ്രിൽ മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും കറങ്ങുന്നതാണ്. അങ്ങനെയൊന്ന് വെച്ച് ഇത്ര തുടർച്ചയായ, പെർഫെക്ട് ആയ ഒരു സ്പൈറൽ ഉണ്ടാക്കാൻ പറ്റില്ല. ഇത് ഒരേ ദിശയിൽ അതിവേഗം കറങ്ങുകയും താഴേക്ക് പോവുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പവർ ഡ്രില്ലിന്റെ അടയാളമാണ്!"

അവർ ഒരു കണക്കുകൂടി പറയും. ആ വരകൾ തമ്മിലുള്ള അകലം വെച്ച് നോക്കിയാൽ, ആ ഡ്രിൽ ഒരു തവണ കറങ്ങുമ്പോൾ 2.5 മില്ലിമീറ്റർ താഴേക്ക് പോയിട്ടുണ്ട്. ഗ്രാനൈറ്റിൽ അത്ര വേഗത്തിൽ തുളച്ചുകയറണമെങ്കിൽ ടൺ കണക്കിന് ഭാരം മുകളിൽ നിന്ന് കൊടുക്കണം. മനുഷ്യനെക്കൊണ്ട് ഇത് സാധ്യമല്ല!

പക്ഷേ, യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചതെന്താണ്?

സത്യത്തിൽ ആ വര, ഡ്രില്ല് മുറിച്ചുപോയതിന്റെ അടയാളമേയല്ല. നമ്മൾ നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ, ചെമ്പിന്റെ കുഴൽ ഡ്രില്ലും മണലും ഉപയോഗിച്ചാണ് അവർ തുരന്നിരുന്നതെന്ന്. അങ്ങനെ തുരക്കുമ്പോൾ, വലിപ്പം കൂടിയ ഒരു മണൽത്തരി (ക്വാർട്സ്) ആ ചെമ്പ് കുഴലിനും ഗ്രാനൈറ്റ് കല്ലിനും ഇടയിൽ കുടുങ്ങിപ്പോകുന്നു. ഡ്രിൽ കറങ്ങുമ്പോൾ, ഈ കുടുങ്ങിപ്പോയ മണൽത്തരി കല്ലിൽക്കിടന്ന് ഉരയും. ഡ്രിൽ കറങ്ങുകയും പതുക്കെ താഴേക്ക് പോവുകയും ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ട്, ആ മണൽത്തരി ഉണ്ടാക്കുന്ന പോറൽ ഒരു സ്പൈറൽ രൂപത്തിലാവും!

അതായത്, ആ വര ഡ്രില്ലിന്റെ വേഗതയുടെ അടയാളമല്ല, മറിച്ച് വഴിതെറ്റിപ്പോയ ഒരു മണൽത്തരി ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു പോറൽ മാത്രമാണ്. സൂക്ഷിച്ചുനോക്കിയാൽ അതൊരു പെർഫെക്ട് വരയല്ല, മറിച്ച് പല പോറലുകൾ ചേർന്ന ഒന്നാണെന്ന് കാണാം. അപ്പോൾ ടൺ കണക്കിന് പ്രഷറിന്റെ ആവശ്യവുമില്ല, പവർ ടൂളിന്റെ കാര്യവുമില്ല. സിംപിൾ ഫിസിക്സ്!

കേസ് നമ്പർ 2: വഴിതെറ്റിപ്പോയ ആ ശവപ്പെട്ടി

കെയ്റോ മ്യൂസിയത്തിൽ പണി പൂർത്തിയാക്കാത്ത ഒരു ഗ്രാനൈറ്റ് ശവപ്പെട്ടിയുണ്ട്. അതിന്റെ അടപ്പ് മുറിച്ചുമാറ്റാനായി അവർ ഒരു വാൾ വെച്ച് മുറിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ, ആ മുറിവ് നേരെ പോകുന്നതിന് പകരം ഒരുപാട് ഉള്ളിലേക്ക് വളഞ്ഞുപോയി. അതോടെ ആ പണി അവർ ഉപേക്ഷിച്ചു.

വാദക്കാർ ചോദിക്കുന്നു: "ഇത്രയും വൈദഗ്ധ്യമുള്ള ശില്പികൾക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു മണ്ടത്തരം പറ്റുമോ? കൈവാൾ കൊണ്ട് പതുക്കെ മുറിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഇത്ര വലിയൊരു അബദ്ധം സംഭവിക്കില്ല. ഇത് അതിവേഗതയുള്ള ഒരു പവർ സോ (Power Saw) തെന്നിമാറിയതാണ്!"

ഇതിലെ ലോജിക് എന്താണ്?

ഒന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്കൂ... രണ്ടോ മൂന്നോ മീറ്റർ നീളമുള്ള ഒരു ചെമ്പ് വാൾ, അതിന്റെ രണ്ട് സൈഡിലും ആളുകൾ നിന്ന് മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും ദിവസങ്ങളോളം വലിക്കുകയാണ്. മനുഷ്യരല്ലേ? ക്ഷീണം വരും, ശ്രദ്ധ മാറും. ഒരു സൈഡിലെ ടീം കുറച്ചധികം ശക്തിയിൽ വലിച്ചാലോ, അല്ലെങ്കിൽ മണൽ ഒരു ഭാഗത്ത് കുറഞ്ഞുപോയാലോ ആ വാൾ ചെറുതായൊന്ന് പാളിപ്പോകാം. ഒരിക്കൽ പാളിത്തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ അത് നേരെയാക്കാൻ ഭയങ്കര ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ആ വളഞ്ഞ മുറിവ്, ദിവസങ്ങളെടുത്ത ഒരു കഠിനാധ്വാനത്തിനിടയിൽ സംഭവിച്ച ഒരു മനുഷ്യസഹജമായ തെറ്റിന്റെ അടയാളമാണ്.

ഇനി, ഒരു പവർ ടൂളാണ് തെന്നിമാറിയതെന്നിരിക്കട്ടെ. ഗ്രാനൈറ്റിൽ അതിവേഗം കറങ്ങുന്ന ഒരു ബ്ലേഡ് തെന്നിയാൽ എന്തായിരിക്കും സംഭവിക്കുക? അത് പൊട്ടിത്തെറിക്കുകയോ മെഷീൻ ഓഫായിപ്പോവുകയോ ചെയ്യും, അല്ലാതെ ഇത്ര സ്മൂത്ത് ആയി വളഞ്ഞുപോകില്ല.

എന്തിനാണ് അവർ അത് ഉപേക്ഷിച്ചത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം ആ ശവപ്പെട്ടിയിൽ തന്നെയുണ്ട്. അത് പണി തീരാത്ത, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒന്നാണ്. ഒരു തെറ്റ് പറ്റി, ആ വലിയ കല്ല് നശിച്ചുപോയി, അവർ അത് അവിടെയിട്ട് പുതിയൊരെണ്ണം പണിയാൻ പോയി. ഇത് അജ്ഞാത ടെക്നോളജിയുടെയല്ല, മനുഷ്യന്റെ കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെയും അവന്റെ പരിമിതികളുടെയും ഏറ്റവും വലിയ തെളിവാണ്.

4. സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ പ്രായം: വെള്ളം പറഞ്ഞ കഥയും ഉപ്പ് തിന്ന സത്യവും

ഇനി നമുക്ക് ഏറ്റവും വിവാദപരമായ വിഷയത്തിലേക്ക് വരാം: ഗ്രേറ്റ് സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ പ്രായം. സ്ഫിങ്ക്സിന് പിരമിഡിനേക്കാൾ പതിനായിരക്കണക്കിന് വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന് ഒരു കൂട്ടം ഗവേഷകർ വാദിക്കുന്നു. അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവ്, സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ ശരീരത്തിലും അതിന് ചുറ്റുമുള്ള പാറക്കെട്ടുകളിലും കാണുന്ന അടയാളങ്ങളാണ്.

എന്താണ് 'വെള്ളം കൊണ്ടുണ്ടായ അടയാളം' എന്ന വാദം?

അവരുടെ വാദം ഇതാണ്: സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ ശരീരത്തിൽ നീളത്തിലുള്ള, കുത്തനെയുള്ള കുറെ വിള്ളലുകളും പാടുകളുമുണ്ട്. ഇത് ഒരുപാട് കാലം ശക്തമായ മഴ പെയ്തൊഴുകിയതിന്റെ ഫലമായി ഉണ്ടായതാണ്. കഴിഞ്ഞ 5000 വർഷമായി ഗിസ ഒരു മരുഭൂമിയാണ്. അവിടെ കാര്യമായ മഴയൊന്നും പെയ്യാറില്ല. അപ്പോൾ, ഇത്രയും വലിയ അടയാളങ്ങൾ ഉണ്ടാകണമെങ്കിൽ, ഈജിപ്ത് ഒരു പച്ചപ്പ് നിറഞ്ഞ, നല്ല മഴ ലഭിക്കുന്ന പ്രദേശമായിരുന്ന കാലത്ത് സ്ഫിങ്ക്സ് അവിടെയുണ്ടാവണം. അത് ഏകദേശം 7,000 മുതൽ 12,000 വർഷം മുൻപായിരുന്നു! അതുകൊണ്ട്, സ്ഫിങ്ക്സ് പണിതത് ആ കാലഘട്ടത്തിലാണ്.

കേൾക്കുമ്പോൾ വളരെ ശക്തമായ ഒരു വാദമായി തോന്നാം, അല്ലേ?

പക്ഷേ, കഥയിൽ ഒരു വില്ലനുണ്ട്... ഉപ്പ്!

ഈ വാദത്തെ ഖണ്ഡിക്കുന്നത്, അവിടെ മഴ പെയ്തിട്ടേയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടല്ല. മറിച്ച്, ആ അടയാളങ്ങൾക്ക് പിന്നിൽ മഴയെക്കാൾ വലിയൊരു കാരണക്കാരനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ്.

ആദ്യം നമുക്ക് സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ കല്ലിനെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കാം. സ്ഫിങ്ക്സ് ഒറ്റക്കല്ലിൽ കൊത്തിയെടുത്തതല്ല. അതിന്റെ തല നല്ല ഉറപ്പുള്ള കല്ലാണ്, അതുകൊണ്ട് അതിന് വലിയ കേടുപാടുകളില്ല. പക്ഷേ, അതിന്റെ ശരീരം കൊത്തിയെടുത്തിരിക്കുന്നത് അത്ര ഉറപ്പില്ലാത്ത, പല ലെയറുകളുള്ള, എളുപ്പത്തിൽ പൊടിഞ്ഞുപോകുന്ന തരം ചുണ്ണാമ്പുകല്ലിലാണ്. ഇതാണ് പ്രശ്നത്തിന്റെയെല്ലാം അടിസ്ഥാനം.

ഇനി യഥാർത്ഥ വില്ലൻ വരുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചോളൂ... ഹാലോക്ലാസ്റ്റി (Haloclasty) അഥവാ ഉപ്പ് കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന തേയ്മാനം!

ഗിസയിലെ കല്ലുകളിൽ ഉപ്പിന്റെ അംശം ധാരാളമുണ്ട്. എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ മഞ്ഞ് വീഴുമ്പോൾ, ഈ കല്ല് ആ ഈർപ്പം വലിച്ചെടുക്കും. ഈ വെള്ളത്തിൽ കല്ലിലെ ഉപ്പ് അലിയും. പിന്നീട്, സൂര്യന്റെ ചൂടേറ്റ് ഈ വെള്ളം നീരാവിയായി പോകുമ്പോൾ ഉപ്പ് വീണ്ടും കല്ലിന്റെ ഉള്ളിൽ ക്രിസ്റ്റലുകളായി രൂപപ്പെടും. ഇങ്ങനെ ഉണ്ടാകുന്ന ഉപ്പുപരലുകൾ കല്ലിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് അതിനെ തള്ളിപ്പൊട്ടിക്കും! എല്ലാ ദിവസവും ഈ പ്രോസസ്സ് ആവർത്തിക്കുമ്പോൾ എന്ത് സംഭവിക്കും? കല്ല് പതുക്കെ പതുക്കെ അടർന്ന് പൊടിഞ്ഞുപോകും. സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ ശരീരം ഇത്രയധികം നശിച്ചുപോകാനുള്ള പ്രധാന കാരണം ഇതാണ്.

അപ്പൊ ആ കുത്തനെയുള്ള വിള്ളലുകളോ?

ആ വിള്ളലുകൾ മഴ ഉണ്ടാക്കിയതല്ല, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപേ ആ പാറകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സ്വാഭാവികമായ പൊട്ടലുകളാണ്. വെള്ളം (ചെറിയ മഴയോ, മഞ്ഞോ) ഈ വിള്ളലുകളിലൂടെ താഴേക്ക് ഒഴുകുമ്പോൾ, ഉപ്പിന്റെ പ്രവർത്തനം ആ വിള്ളലുകളിൽ കൂടുകയും കാലക്രമേണ ആ വിള്ളലുകൾ വലുതായി വലുതായി ഇന്നുകാണുന്ന രൂപത്തിലാവുകയും ചെയ്തു. അതായത്, കാഴ്ചയിൽ മഴവെള്ളപ്പാച്ചിലിന്റെ അടയാളം പോലെ തോന്നുമെങ്കിലും, യഥാർത്ഥ കാരണം ഉപ്പും ഈർപ്പവും ചേർന്നുള്ള ഒരു കെമിക്കൽ റിയാക്ഷനാണ്.

ഏറ്റവും വലിയ തെളിവ്!

പതിനായിരം വർഷം മുൻപാണ് സ്ഫിങ്ക്സ് പണിതതെന്ന വാദത്തെ പൂർണ്ണമായി തകർക്കുന്ന ഒരു തെളിവുണ്ട്. സ്ഫിങ്ക്സ് കൊത്തിയുണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി അവിടെ നിന്ന് വെട്ടിയെടുത്ത ഭീമാകാരമായ കല്ലുകൾ അവർ വെറുതെ കളഞ്ഞില്ല. ആ കല്ലുകൾ കൊണ്ടാണ് സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ തൊട്ടുമുന്നിലുള്ള 'സ്ഫിങ്ക്സ് ടെമ്പിൾ' പണിതത്. ആ അമ്പലത്തിലെ കല്ലുകളും സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ ചുറ്റുമുള്ള പാറയിലെ കല്ലുകളും ഒരേ ലെയറിലുള്ളതാണെന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

അതായത്, സ്ഫിങ്ക്സിനെ കൊത്തിയെടുക്കുന്നതും ആ അമ്പലം പണിയുന്നതും ഒരേ സമയത്താണ് നടന്നത്. സ്ഫിങ്ക്സ് ടെമ്പിളിന്റെ നിർമ്മാണ ശൈലി, ഖഫ്രെ ഫറവോയുടെ കാലത്തെ മറ്റ് കെട്ടിടങ്ങളുമായി ഒരു സംശയത്തിനും ഇടയില്ലാത്തവിധം സാമ്യമുള്ളതാണ്. അപ്പോൾ, ഖഫ്രെയുടെ കാലത്താണ് ആ അമ്പലം പണിതതെങ്കിൽ, അതേ കല്ലുകൊണ്ട് കൊത്തിയുണ്ടാക്കിയ സ്ഫിങ്ക്സും അതേ കാലത്തുതന്നെയാവണ്ടേ? ലോജിക് സിമ്പിളാണ്.

5. തർക്കമില്ലാത്ത തെളിവുകൾ: കാർബൺ ഡേറ്റിംഗും പണിക്കാരുടെ ഒപ്പും!

ഇതുവരെ നമ്മൾ ചർച്ച ചെയ്തത് പലർക്കും പല രീതിയിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്ന കാര്യങ്ങളായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇനി പറയാൻ പോകുന്നത്, അങ്ങനെയൊന്നും വളച്ചൊടിക്കാൻ പറ്റാത്ത, രണ്ട് ശാസ്ത്രീയവും ചരിത്രപരവുമായ തെളിവുകളാണ്. ഈ തെളിവുകളെ സാധാരണയായി പുതിയ തിയറിക്കാർ സൗകര്യപൂർവ്വം അവഗണിക്കുകയാണ് പതിവ്.

തെളിവ് ഒന്ന്: കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് എന്ന ശാസ്ത്രീയ വിധി

പിരമിഡിന്റെ യഥാർത്ഥ പ്രായം കണ്ടെത്താൻ ശാസ്ത്രജ്ഞർ അതിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് സാമ്പിളുകൾ ശേഖരിച്ച് കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് നടത്തി. പിരമിഡിന്റെ ഭീമാകാരമായ കല്ലുകൾക്കിടയിൽ, അവയെ ഉറപ്പിച്ചുനിർത്താൻ ഉപയോഗിച്ച കുമ്മായം (mortar) അവർ പരിശോധിച്ചു. ആ കുമ്മായത്തിൽ മരം കത്തിച്ച കരിയുടെയും മറ്റ് ജൈവാംശങ്ങളുടെയും ചെറിയ കഷ്ണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

പുതിയ തിയറിക്കാർ പറയും: "ആ ഡേറ്റിംഗ് ശരിയായിരിക്കാം, പക്ഷേ അത് ഖുഫു 'പുതുക്കിപ്പണിതപ്പോൾ' ഉപയോഗിച്ച കുമ്മായത്തിന്റെ പ്രായമാണ്, പിരമിഡിന്റെയല്ല."

ഈ വാദം കേൾക്കുമ്പോൾ കൊള്ളാമെന്ന് തോന്നും. പക്ഷേ, ഒരു ചെറിയ പ്രശ്നമുണ്ട്. ആ കുമ്മായം പിരമിഡിന്റെ പുറത്ത് തേച്ചുപിടിപ്പിച്ച ഒന്നല്ല. ലക്ഷക്കണക്കിന് ടൺ ഭാരമുള്ള കല്ലുകൾക്കിടയിൽ, പിരമിഡിന്റെ ഏറ്റവും ഉള്ളിലാണ് അത് കാണപ്പെടുന്നത്. പണിതീർന്ന ഒരു പിരമിഡിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക്, കല്ലുകൾക്കിടയിലേക്ക് പുതിയ കുമ്മായം കുത്തിനിറയ്ക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും സാധിക്കുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. കല്ലുകൾ ഓരോന്നായി വെക്കുമ്പോൾത്തന്നെ അതിന്റെ കൂടെ കുമ്മായവും വെക്കണം. അതായത്, ആ കുമ്മായം എപ്പോഴുണ്ടാക്കിയോ, അപ്പോൾ തന്നെയാണ് പിരമിഡിന്റെ പ്രധാന ഭാഗവും പണിതത്.

കാർബൺ ഡേറ്റിംഗിൽ കിട്ടിയ ഫലം എന്തായിരുന്നു എന്നോ? ആ കുമ്മായത്തിന് ഏകദേശം 4500 മുതൽ 4800 വർഷം വരെ പഴക്കമുണ്ട്! അതായത്, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ ഓൾഡ് കിങ്ഡം, ഖുഫുവിന്റെ കാലഘട്ടം! ഇതിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ ഡേറ്റ് ചരിത്രരേഖകളിലുള്ള ഖുഫുവിന്റെ കാലത്തേക്കാൾ കുറച്ചുകൂടി പഴയതാണ്. അതിനും കാരണമുണ്ട്, കുമ്മായം ഉണ്ടാക്കാൻ തീ കത്തിക്കാൻ അവർ പഴയ മരങ്ങളും ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. എന്തായാലും, 12,000 വർഷം പഴക്കമെന്ന വാദത്തെ ഈ ഒരൊറ്റ ശാസ്ത്രീയ തെളിവ് പൂർണ്ണമായി തള്ളിക്കളയുന്നു.

തെളിവ് രണ്ട്: പണിക്കാരുടെ സ്വന്തം കൈയൊപ്പ്!

ഇതാണ് എല്ലാ തെളിവുകളിലെയും രാജാവ്! ഖുഫുവിന്റെ ഗ്രേറ്റ് പിരമിഡിനുള്ളിലെ കിംഗ്സ് ചേംബറിന് മുകളിലായി, ആരും കാണാത്ത, കയറിച്ചെല്ലാൻ പറ്റാത്ത അഞ്ച് ചെറിയ അറകളുണ്ട്. ചേംബറിന്റെ മുകളിലുള്ള ഭാരം താങ്ങാൻ വേണ്ടി എഞ്ചിനീയർമാർ ഉണ്ടാക്കിയ അറകളാണവ. പണി കഴിഞ്ഞ ഉടൻ തന്നെ അവ എന്നെന്നേക്കുമായി അടച്ചുപൂട്ടി. 1837-ൽ ഹോവാർഡ് വൈസ് എന്നൊരാൾ ഡൈനാമൈറ്റ് വെച്ച് പൊട്ടിച്ചാണ് ആദ്യമായി അതിനുള്ളിൽ കയറുന്നത്.

അതിനുള്ളിലെ കല്ലുകളിൽ, ചുവന്ന മഷി കൊണ്ട് പണിക്കാർ ചില കാര്യങ്ങൾ കോറിയിട്ടിരുന്നു. അതൊരു ഔദ്യോഗിക ലിഖിതമൊന്നുമല്ല, പണിക്കാർക്ക് കാര്യങ്ങൾ തിരിച്ചറിയാൻ വേണ്ടി എഴുതിവെച്ചതായിരുന്നു. അവരുടെ ടീമിന്റെ പേരുകൾ!

അതിലൊരു ടീമിന്റെ പേര് എന്തായിരുന്നെന്നോ? "ഖുഫുവിന്റെ ചങ്ങാതിമാരുടെ ഗ്യാങ്!"

ചിന്തിച്ചുനോക്കൂ... പിരമിഡിന്റെ ഏറ്റവും ഉള്ളിൽ, പണിത കാലത്ത് തന്നെ അടച്ചുപൂട്ടിയ ഒരിടത്ത്, പണിക്കാർ തന്നെ അവരുടെ രാജാവായ ഖുഫുവിന്റെ പേര് എഴുതിവെച്ചിരിക്കുന്നു! ഇതൊരു 'പുതുക്കിപ്പണിയൽ' ടീം വന്ന് എഴുതിയതാകാൻ ഒരു സാധ്യതയുമില്ല. കാരണം ആ അറകൾ അന്നുമുതൽ 1837 വരെ ആരും തുറന്നിട്ടില്ല.

ഇത് പിരമിഡ് പണിതവർ നമുക്ക് വേണ്ടി അവശേഷിപ്പിച്ച ഒരു ഒപ്പാണ്. "അതെ, ഇത് ഞങ്ങൾ, ഖുഫുവിന്റെ ആളുകൾ പണിതതാണ്" എന്ന് അവർ വിളിച്ചുപറയുന്നതുപോലെയുണ്ട്. ഇതിലും വലിയൊരു നേരിട്ടുള്ള തെളിവ് വേറെയുണ്ടോ?

അവസാന വാക്ക്: മനുഷ്യന്റെ നിശ്ചയദാർഢ്യം എന്ന അത്ഭുതം

അപ്പൊ, നമ്മൾ ഈ യാത്രയുടെ അവസാനത്തിലേക്ക് എത്തിയിരിക്കുകയാണ്. ഗിസയിലെ പിരമിഡുകൾക്ക് പിന്നിൽ അജ്ഞാതമായ ഒരു സൂപ്പർ സിവിലൈസേഷനാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് യുക്തിസഹമായ ഒരു മറുപടി കണ്ടെത്താൻ നമുക്ക് കഴിഞ്ഞോ?

തീർച്ചയായും!

നമ്മൾ പരിശോധിച്ച ഓരോ വാദവും, ഓരോ 'അത്ഭുതവും' യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ കഴിവിനെയും ബുദ്ധിയെയും കുറച്ചുകാണുന്നത് കൊണ്ടുണ്ടായ സംശയങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു.

• മെററുടെ ഡയറി ഒരു 'പുതുക്കിപ്പണിയലിന്റെ'യല്ല, മറിച്ച് ഭീമാകാരമായ ഒരു നിർമ്മാണയജ്ഞത്തിന്റെ വ്യക്തമായ തെളിവാണ്.
• ചെമ്പ് കൊണ്ട് ഗ്രാനൈറ്റ് മുറിച്ചതിന്റെ രഹസ്യം ടെക്നോളജിയല്ല, ട്രൈബോളജി എന്ന ലളിതമായ ശാസ്ത്രമാണ്. വേഗതയുടെ കുറവിനെ അവർ ആയിരക്കണക്കിന് തൊഴിലാളികളെ വെച്ച് മറികടന്നു.
• കല്ലുകളിലെ 'മെഷീൻ മാർക്കുകൾ' സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുമ്പോൾ, അത് മനുഷ്യന്റെ കൈപ്പാടുകളും അവൻ ഉപയോഗിച്ച ലളിതമായ ഉപകരണങ്ങളുടെ അടയാളങ്ങളുമാണെന്ന് വ്യക്തമാകും.
• സ്ഫിങ്ക്സിന്റെ പ്രായം പതിനായിരം വർഷം പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്ന ജലത്തിന്റെ കഥയ്ക്ക് പിന്നിൽ, ഉപ്പും മരുഭൂമിയിലെ കാലാവസ്ഥയും ചേർന്നുള്ള ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമുണ്ട്.

പിരമിഡുകൾക്ക് പിന്നിലെ യഥാർത്ഥ രഹസ്യം മറന്നുപോയ ഒരു ടെക്നോളജിയോ അന്യഗ്രഹജീവികളോ അല്ല. മറിച്ച്, പതിനായിരക്കണക്കിന് മനുഷ്യരെ ഒരുമിപ്പിച്ച്, അവർക്ക് ഭക്ഷണവും വെള്ളവും നൽകി, പതിറ്റാണ്ടുകളോളം ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ഒരു ഭരണകൂടത്തിന്റെ കഴിവാണ്. ലിവറുകളുടെയും ഉത്തോലകങ്ങളുടെയും ബലതന്ത്രം അവർക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യാൻ അവർക്ക് മടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഈ തെളിവുകളെല്ലാം നമ്മളോട് പറയുന്നത് ചരിത്രം മാറ്റിയെഴുതാനല്ല, മറിച്ച് നമുക്കറിയാവുന്ന നമ്മുടെ പൂർവ്വികരെ കൂടുതൽ ആദരവോടെയും അത്ഭുതത്തോടെയും നോക്കിക്കാണാനാണ്. ഗിസയിലെ യഥാർത്ഥ അത്ഭുതം ആ കല്ലുകളല്ല, അത് പണിത മനുഷ്യർ തന്നെയാണ്. അവരുടെ നിശ്ചയദാർഢ്യമാണ്.